Witam serdecznie!
Ponieważ przerwa w spotkaniach z waszymi dziećmi wydłuża się i nie mogę prowadzić terapii, proponuję zabawy, które umilą wam czas, a i dobrze wpłyną na rozwój waszych pociech. Należy pamiętać o właściwym zagospodarowaniu czasem, aby dziecko nie odczuwało dyskomfortu psychicznego. To powinna być dobra zabawa, a nie przymus. Zabawy tego typu powinny trwać kilka, kilkanaście minut w zależności od wieku i zaangażowania dziecka. Ważna jest atmosfera zrozumienia i akceptacji pomiędzy dorosłym, a dzieckiem. Nie zaleca się poprawiania dziecka, wytykania błędów. To rodzi w naszych pociechach flustrację i zniechęcenie. Powiedz czy zapytaj: Spróbujemy jeszcze raz ? dajemy wtedy możliwość lepszego wykonania zadania dziecku. Kiedy porażka je zniechęci przerwijmy, naleganie na dalszą zabawę pogorszy sprawę. Wrócicie do tego później.
Ja ćwicząc z wychowankami stosuję zasadę naprzemienności : zadanie zadaję ja , a potem dziecko mnie. To o tyle łatwiejsza sytuacja, że mogę pokazać ,że mnie także nie wychodzi, popełniłam błąd, ale się tym zbytnio nie przejmuję i gram dalej. To bardzo przemawia do naszych pociech. Pamiętajmy, że są doskonałymi obserwatorami i naśladowcami naszych działań, ale i zachowań, reakcji. No i najważniejsze, aby chwalić za każdy dobrze wykonany element. To wzmacnia pozytywne zachowania dzieci, zachęca do dalszego działania. Pamiętajmy nasze nastawienie jest bardzo ważne i odczuwalne dla naszej pociechy. Znudzenie i zniechęcenie z naszej strony doprowadzić może do sytuacji , której dziecko wyczuwając nasze podejście odmówi współpracy albo współpraca skończy się katastrofą: płaczem, obrażeniem się. Kiedy przez nasze działanie przemawia miłość, spokój i zrozumienie, dziecko pragnie kontaktu z dorosłym. Chce bawić się, uczyć nowych sprawności.
Bardzo ważna rzecz: PAMIĘTAJMY, ŻE ZACZYNAMY OD ZADAŃ BARDZO PROSTYCH, PRZECHODZĄC DO TRUDNIEJSZYCH. Zasada „stopniowania trudności” pozwala dziecku odczuwać satysfakcję z własnych umiejętności i działań.
PRZYKŁADY ZABAW I ĆWICZEŃ doskonalące pamięć
Można skorzystać z gotowych gier Memory bądź bazować na tym co mamy w domu (np.karty Piotrusia)
Zachowujemy zasadę od lewej do prawej.
Ćwiczenie I
Do tego będą nam potrzebne obrazki w dwóch zestawach dla dziecka i dorosłego (jednorodne a więc przedstawiające np. przedmiot, owoc, zwierzę. Układamy dwa obrazki od lewej strony zaczynając. Dziecko ma czas na zapamiętanie (często dzieci informują same o gotowości „ już wiem” czy „już zapamiętałem”). Następnie nakrywamy nasze obrazki i prosimy, aby wybrało te obrazki ze swojego zbioru i ułożyło tak jak zrobił to dorosły. Zwracamy uwagę na kierunek od lewej do prawej. Następnie po ułożeniu przez dziecko odkrywamy nasze obrazki i sprawdzamy. Potem zamiana dziecko układa my odgadujemy. Przechodzimy do większej liczby obrazków po dobrym ułożeniu tych dwóch.
Ćwiczenie II
Ćwiczenia naśladowania kolejnych elementów czynności, gestów, mimiki, ruchów ciała, pokazywanych przez terapeutę Czy rodzica lub na podstawie obrazka - w tym układ taneczny i gra na instrumencie. To także naśladowanie sekwencji czynności samoobsługowych, czy sekwencji zdarzeń.
Przykłady:
Dorosły: klaśniecie w dłonie i podskok ( dziecko naśladuje) Następnie zamiana ról i dokładnie elementów po dobrym wykonaniu
Dorosły: mrugnięcie oczami, chwycenie się za nos (i jak wyżej : zamiana i dokładanie elementów)
Trudniejsze już wystukiwanie rytmów: dwa klaśnięcia o dłonie i np. raz o podłogę ( w pozycji klęczącej czy siedzącej) i j.w.
Jak mamy dzwonki uderzenie w dwa dźwięki jeden po drugim np. C,D dziecko powtarza i zamiana ról i dokładanie dźwięków po udanych próbach
I jeszcze jedna zabawa: Powiedz co się zmieniło?
Układamy 3 obojętnie jakie przedmioty ( np. kubek, misia, autko)Dziecko przygląda się kilka sekund i odwraca. My tymczasem zmieniamy ustawienia np. kubek, autko, miś). Dziecko musi wskazać co zmieniło miejsce i ułożyć jak pokazywał wzór : kubek, miś, autko. Zamiana ról i dokładanie przedmiotów po udanych próbach.
PAMIETAJMY NIE ROBIMY WSZYSTKICH ZABAW NA RAZ I BAWMY SIĘ KILKA CZY KILKANAŚCIE MINUT DOPÓKI NASZA POCIECHA CHCE TO ROBIĆ. Ważna jest systematyczność i stopniowanie trudności.
Pozdrawiam: p. Ilona
